Duchowe siostry to najlepsze przyjaciółki!

Chociaż mam dwóch wspaniałych braci, to w życiu nie raz brakowało mi siostry! Zawsze chciałam ją mieć 🙂 Siostry nie doczekałam się, za to paru przyjaciółek owszem. Byłam jednak przez większość życia osobą niezwykle nieśmiałą i raczej przyjaźniłam się z książką niż z dziewczynką z sąsiedztwa. Te dorosłe przyjaźnie, które pojawiły się później, miały – jak to życie – swoje fluktuacje. Niektóre z młodzieńczych przyjaźni przetrwały, inne się przeobraziły, jeszcze inne zakończyły śmiercią naturalną i to jest okej. Te, które pozostały w sercu, to właśnie moje duchowe siostry. Kim one są i co je łączy?

Każda z duchowych sióstr jest inna, lecz łączy mnie z nimi jedna rzecz. Siostrzeństwo 🙂 Różnimy się, mniej lub bardziej, ale każda jest dla mnie tak samo ważna. Nie prowadzę w sercu rachunku, która jest mi bliższa i nie byłabym w stanie wybrać najlepszej przyjaciółki. Każda jedna siostra jest tak samo wartościowa i cudowna – jak i ja. Każdej życzę najwspanialszego życia i ślę wszystko co najlepsze z głębi serca, bo tego samego życzę sobie dla siebie.

Ważne są dla mnie ich emocje, doświadczenia, radości i smutki. Najpiękniejszym dla mnie samej odruchem serca jest ten akt pięknego poczucia szczęścia, kiedy potrafię się radować szczęściem drugiej istoty. Naprawdę czuję ogromną radość, kiedy komuś pięknie się wiedzie i ma spokojne, szczęśliwe i harmonijne życie. Wierzę, że wszyscy jesteśmy częścią czegoś większego. Należymy do tej samej całości – energii czy kosmosu i gdy komuś dzieje się dobrze – nam robi się równie dobrze na sercu.

Pokrewne dusze, czyli elementy jedności?

Ta wiara i bardziej świadome życie – uważność na siebie i innych wokół skutkuje tym, że wszechświat zsyła na moją drogę kobiety, które są odbiciem mnie samej – w większym lub mniejszym stopniu. Niekiedy dzieli nas nawet kilkanaście lat, a jednak czuję, że jesteśmy z jednej gliny – że dzielimy jedną duszę. Dla mnie to magia życia!

Myślę sobie, że to odnajdywanie w innych kobietach części mnie jest mocno związane z silniejszym osadzeniem się we mnie ajurwedy w ostatnich miesiącach. Od kiedy ajurweda przyszła do mnie w kursach w 2019 roku, by uzdrowić mnie holistycznie, minęło trochę czasu. Świadomie zrobiłam sobie wakacje od niej. Teraz z kolei czuję ją mocniej i rozumiem więcej. Widzę więcej i potrafię w drugiej kobiecie zobaczyć siebie.

Nie wiem czy to bardziej sprawa duszy, która widzi w drugiej istocie swoje odbicie, czy to serce otwiera się mocniej i pragnie dzielić całym ciepłem, czy może wreszcie wszystkie kawałki wiedzy w głowie trafiły na swoje miejsce i potrafię czytać w doszach innych (jeśli nie znasz pojęcia dosza, zapraszam tutaj) jak tarocistki z kart… Co by to nie było – a pewnie jest wszystkiego po trochu – jest to fakt. Duchowe siostry istnieją 🙂

Sądzę, że każda z nas ma taką duchową siostrę. I to niejedną! Wystarczy otworzyć serce. Być gotowym na przyjęcie innej osoby w całości – taką, jaka jest. Wtedy ta wymiana, spotkanie będzie miało sens. Energia musi krążyć – w świecie, między ludźmi. Zadbajmy o to, żeby krążyła ta dobra. Kiedy podarujesz – dobro, wsparcie, energię – zawsze to do Ciebie wróci. W końcu to, co robisz innemu, robisz sobie. Ty to ja, ja to Ty.

Zauważyłam, że im więcej w moim życiu harmonii (choć do mety to jeszcze spory kawałek drogi) i to życie jest bardziej zgodne z pragnieniami mojej duszy, to wtedy przyjazny świat wynajduje dla mnie duchowe siostry. Żebyśmy mogły się poznać, odczytać w sobie to, co nawzajem potrzebujemy do rozwoju i zwyczajnie sobie pomóc w osiągnięciu życiowej równowagi. Każdy człowiek, którego spotykamy na swojej drodze służy właśnie temu. By nas czegoś nauczył. Jeśli z miłością przyjmiemy tę lekcję, to spotkają nas wspaniałe dary.

Siostrzenstwo to piękna relacja. Pięknie jest się wspierać. Kiedyś na potrzeby pierwszego bloga wymyśliłam sobie motto, które miało być hasłem przewodnim mojej działalności: Piękno to miłość. Do siebie i świata. Siostrzeństwo to dla mnie taki piękny wyraz zwyczajnej, ludzkiej miłości. Nie trzeba robić wiele, by je praktykować. Można zacząć choćby od wysyłania dobrych życzeń, ciepła i miłości do wszystkich kobiet z naszego otoczenia. Nawet tych wrogich czy budzących niechęć. Do tych ostatnich szczególnie warto!

Wrogością i rywalizacją nigdy nie zajdziemy daleko jako społeczeństwo. Wiadomo, że najwygodniej by było móc żyć wyłącznie z takimi osobami, które są do nas podobne, są nam bliskie, pokrewne, ale prawdziwe siostrzeństwo zaczyna się, gdy potrafimy empatyzować z obcą babą, która nas wkurza 😀 Nie musimy się zgadzać ze wszystkim, nie musimy nawet akceptować każdego zachowania innej kobiety, ale warto wykazać zrozumienie i otworzyć serce na inność. Wtedy się okaże, że w środku jesteśmy tak naprawdę wszystkie takie same. Wszystkie – jak jeden mąż – albo kobieta 😛 pragniemy jednego. Miłości.

Gdy odrzucimy oceny, nakładki, uprzedzenia, to zobaczymy, że tak naprawdę TY TO JA, A JA TO TY. Dlatego zawsze warto stawiać na siostrzeństwo. A rywalizację zostawić mężczyznom – jeśli dalej chcą się bawić, miast pięknie żyć 😉